In het Franse nationale park La Vanoise zijn prachtige wandelingen te maken. We hebben hier meerdere prachtige hikes gedaan, maar de adembenemende hike naar Refuge du Carro was echt één van de hoogtepunten. De uitzichten zijn bizar mooi en de bergmeren achter de berghut Refuge du Carro hebben een ongelofelijk mooie blauwe kleur. Refuge du Carro ligt aan de oostrand van het park, tegen de Italiaanse grens aan en is te bereiken vanuit het dorpje Bonneval-sur-Arc of het bergdorpje L’Ecot. Een enorme aanrader! Hieronder lees je meer over deze geweldige hike.
Start van de wandeling
De kortste route naar Refuge du Carro is vanuit het bergdorpje L’Ecot, maar wij kiezen voor een hele andere route. Via het Office du Tourisme in Bonneval-sur-Arc regelen we de dag van tevoren een kaartje voor de pendelbus naar Col de l’Iseran. Tip: kies voor één van de vroegste mogelijkheden. Onze auto parkeren we op de parkeerplaats in de buurt van het tourismebureau. Het is een heel lange wandeldag, dus wij nemen de pendelbus van kwart voor 9. Op de parkeerplaats bij de Oulietta-brug stappen we uit en begint de schitterende wandeling. Ons wandelpad ligt nog in de schaduw, maar de bergen achter ons baden al in het ochtendzonlicht. De hike begint met een klim van 200 meter, die gelukkig niet echt zwaar is.
Het begin van het balkonpad
De klim van het begin brengt ons naar een schitterend balkonpad mét uitzicht op de gletsers van Albaron, Vallonnet en Evettes. Zo mooi! De dag hiervoor liepen we naar het gletsjermeer Lac du Grand Méan, dus extra tof om die gletsjer nu vanaf het balkonpad te kunnen bewonderen. De zomerse droogte en de hitte in deze omgeving zorgen ervoor dat het gras geel is, maar tijdens het wandelen valt dit helemaal niet op. Ik blijf kijken naar die prachtige bergen en gletsjers. Echt adembenemend! Gelukkig is dit balkonpad wel een paar kilometer lang en heeft het geen noemenswaardige hoogtemeters, waardoor het er relaxed wandelen is. Het pad slingert wat heen en weer en omdat we vroeg vertrokken zijn is het ook helemaal niet druk op de paden. Heerlijk!
Verder over het balkonpad
Het balkonpad over de bergweides staat ook bekend om de aanwezigheid van vele grazende schapen. Het duurt dan ook niet lang voor we grote kuddes zien verschijnen die tevreden grazen. Een hele poos worden we vergezeld door het geluid van blatende schapen. Wát een heerlijke plek. We passeren enkele (bijna) droogstaande meertjes met wat katoengras en na een tijdje kruist het pad enkele beekjes. Zo komen we uit op de laatste bergweide vóór we verder naar Refuge du Carro klimmen. We zijn nu vlakbij de grens met Italië, want de bergen voor ons liggen op de grens. Het is hier wat drukker geworden, want dit gedeelte van het pad is ook goed te bereiken vanuit het bergdorpje L’Ecot.
Laatste stuk naar de berghut
Na deze grote bergweide begint het klimmen naar de berghut, hoewel het nergens echt zwaar wordt gelukkig. Het duurt niet lang voor we de bergweides definitief achter ons laten en we voornamelijk grijze stenen om ons heen zien. In de verte voor ons zien we het een stukje van Refuge du Carro tevoorschijn komen, maar van de mooie meren is nog niks te zien. Het laatste stuk voor de hut is best wel druk, want hier komen andere wandelaars van het kortste pad vanaf L’Ecot naar Refuge du Carro. Desondanks is de drukte niet te vergelijken met sommige andere wandelpaden in de Alpen. Na zo’n 11,5 kilometer gewandeld te hebben komen we aan bij de berghut en is het tijd voor een heerlijke pauze!
Pauze bij Refuge du Carro
Refuge du Carro is met zijn 2760 meter hoogte de hoogst gelegen berghut van de Savoie-regio. Er is plek genoeg op het terras en anders zijn er sowieso genoeg leuke plekjes rond de hut om te genieten van een fijne lunchpauze. Wij eten crêpes en tosti met uitzicht op het meer Lac Blanc. Vanaf de hut is het bergmeer nog niet echt zichtbaar en ook niet echt mooi, dus na onze lunch besluiten we om er maar heen te lopen in de hoop dat er verderop mooiere plaatjes te schieten zijn.
Lac Blanc
En… die hoop komt 100% uit! Foto’s doen de schoonheid van Lac Blanc geen recht, zo mooi is het er! Bij elke stap die we doen verandert de kleur van het water, schitterend. De gletsjers van de bergen erachter contrasteren prachtig met de felblauwe kleur van het meer. Hier zou je met gemak uren naar kunnen kijken. Via een klein geitenpaadje wandelen we aan de linkerkant van Lac Blanc een stukje verder.
Lac Noir
Aan de andere kant van het heuveltje, pal achter Refuge du Carro, is nog een prachtig mooi meer te vinden: Lac Noir. Dit bergmeer is diep donkerblauw van kleur en heel anders dan Lac Blanc. Het is eigenlijk opmerkelijk hoe rustig het hier is als je ziet hoe ontzettend mooi het landschap is. We hebben wel veel geluk met het prachtige weer, want daardoor komen de kleuren van de meren er nog beter uit.
Richting de afdaling
Ik zou wel heel lang willen genieten van dit mooie uitzicht, maar er wacht ons nog een urenlange afdaling. We lopen eerst weer terug naar de hut om vervolgens enkele honderden meters over hetzelfde paadje als de heenweg te lopen. Achter ons zien we de wolken over de Italiaanse bergkam komen rollen, dus we hebben geluk gehad net! Bij de eerste kruising slaan we linksaf en zo komen we weer op de begroeide berghellingen terecht. Daar zien we een hoop marmotten rennen, erg leuk! We kijken nog een laatste keer achter ons naar de berghut die goed verscholen ligt. Het was genieten bij Refuge du Carro.
Afdalen
Over een afstand van 5 kilometer dalen we ruim 600 meter af. Niet al te steil dus, we kunnen gelukkig goed genieten van alle mooie uitzichten op de bergen van Parc National Vanoise. Links voor ons zien we nog steeds de gletsjers die we al de hele dag zien en rechts van ons is bovenop de heuvel het pad waar we vanmorgen gelopen hebben op weg naar Refuge du Carro. Het beekje waar we overheen gelopen hebben stroomt naar beneden als een flinke waterval, heel tof om te zien. De wolken die over de Italiaanse bergkam kwamen rollen, blijven daar gelukkig hangen dus we kunnen blijven genieten van de zomerse zonnige dag. Na een dik uur afdalen komen we aan bij het helderblauwe water L’Arc en daarmee ligt de steilste afdaling achter ons. De grote rotsen naast het water nodigen uit tot wederom een heerlijke pauze.
Bergdorpje L’Ecot
Na een heerlijke pauze bij het blauwe water vervolgen we onze weg naar het bergdorpje L’Ecot. Hier zijn we al twee keer eerder doorheen gelopen bij andere hikes, maar dit is de eerste keer dat het zo zonnig is. Het is ongeveer twee kilometer lopen naar het gehuchtje en al snel zien we aan onze linkerkant de vallei waar we eerder door naar boven klommen toen we naar Lac du Grand Méan wandelden. L’Ecot is een berggehucht op 2000 meter hoogte met een rijke geschiedenis sinds de Middeleeuwen. Ruim 50 jaar geleden is het dorpje volledig gerestaureerd, waardoor het lijkt of de tijd er heeft stilgestaan. Het opvallendste gebouw is de kapel in Romaanse stijl met fresco’s uit de Middeleeuwen. L’Ecot is te bereiken met de auto via een tolweg, dus het is hier een stuk drukker dan net. Desondanks is het niet te toeristisch gelukkig. Een leuk plekje om wat rond te dwalen!
Terug naar Bonneval-sur-Arc
Na ons bezoekje aan L’Ecot breekt het laatste stuk van onze lange hike dan echt aan. De laatste kilometers en dalende hoogtemeters moeten uit de tenen geperst worden, want het is een prachtige, maar intensieve wandeldag geweest. Gelukkig kennen we dit gedeelte al van een eerdere wandeling, dus het gaat nog vrij snel. Ruim 6,5 uur na ons vertrek bij Pont d’Oulietta komen we strompelend bij de auto aan. Het was voor ons de laatste wandeling in de Franse Alpen, maar één van de allermooiste. Het was oprecht een adembenemende hike naar Refuge du Carro!
Fijne feiten om te weten…
Wanneer: augustus 2022
Kilometers: 22 kilometer
Hoogtemeters: 570 meter klimmen, 1216 meter dalen
Hoogste punt: 2760 meter
Tijdsduur: ongeveer 6 uur zonder pauzes
Wil je onze route naar Refuge du Carro ook wandelen? Bekijk en download die route dan hier.
Een iets kortere rondwandeling vanaf L’Ecot is ook mogelijk. Download deze route van 17 kilometer hier.
De kortste route naar Refuge du Carro is deze route. Persoonlijk zou ik kiezen voor één van de bovenste twee routes, maar als je op zoek bent naar de kortste route, dan is dit degene die je zoekt.
Heel veel wandelplezier gewenst!!
Geen reacties